Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση: 5 σημεία (επίσημη τοποθέτηση στην Πανελλαδική Σύσκεψη της ΛΑΕ)

22/11/2015

Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση

1. Για την πολιτική-κοινωνική συγκυρία

Πολύ θετική η εικόνα της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, δείχνει ότι το κομμάτι το πιο συνειδητοποιήμενο ξεπέρασε γρήγορα το σοκ της εκλογικής/πολιτικής ήττας και θέλει να βγει στην αντεπίθεση.

Όμως η κυβέρνηση διαθέτει πολιτική ισχύ που δεν πρέπει να υποτιμηθεί, κι οφείλεται σε 2 παράγοντες (παρά την υπαρκτή αποδυνάμωσή της σε φτωχότερα στρώματα και πιο συνειδητοποιημένα τμήματα από τη συγκεκριμενοποίηση των μνημονιακών μέτρων):

Α. Οι νέες εκπροσωπήσεις συμφερόντων που έχει/επιχειρεί να αναλάβει (συμφέροντα Τραπεζών, συμφέροντα εργολάβων/προμηθευτών Δημοσίου/καναλαρχών, συμφέροντα εξοπλιστικών εταιρειών. Οι ομάδες αυτές προφανώς αλληλοσυγκρούονται αλλά και όταν απειληθεί η κυβερνητική "σταθερότητα", θα συμβιβάζονται και θα αλληλοστηρίζονται, ακόμα και με την κομματική/κοινοβουλευτική/"κοινωνική" ομάδα).

Β. Η απουσία ουσιαστικής πολιτικής αντιπολίτευσης και από τη Δεξιά και από την Αριστερά.

Η ανόητη, αναχρονιστική, κινδυνολογική, συντηρητικότατη τακτική της Νέας Δημοκρατίας προσδίδει αυτομάτως -δια της συγκρίσεως- επικοινωνιακά στοιχεία προοδευτικότητας, νηφαλιότητας και σοβαρότητας στην κυβερνητική πολιτική. Η απόλυτη σύμπτωση στην μνημονιακή γραμμή, μπορεί και να λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης.

ΠΑΣΟΚ Ποτάμι, αδύναμα (και λόγω μη συμμετοχής στη νομή της κυβερνητικής εξουσίας) δε συγκροτούν ουσιαστική απειλή για ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Περιμένουν στη γωνία για να χρησιμοποιηθούν ως εφεδρείες μόλις οι κυρίαρχοι κύκλοι επιλέξουν.

Η Αριστερά μετά την μεγάλη εκλογική/πολιτική ήττα του διμήνου μέσα Ιούλη-μέσα Σεπτέμβρη, δεν έχει συγκροτηθεί στην πραγματικότητα πολιτικά, και βρίσκεται σε διαδικασίες εσωκομματικών αναζητήσεων (διαδικασίες ΛΑΕ, συνδιάσκεψη ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Αυτή η έλλειψη/υστέρηση, κάνει ακόμα πιο αναγκαία την άμεση συγκρότηση κι ένταση της κοινωνικής αντιπολιτευσης.

2. Για την κατάσταση στην Αριστερά

Πέρα από τα προηγούμενα, δε μπορεί να ξεπεράσουμε έτσι εύκολα το γεγονός ότι σήμερα η Αριστερά στην Ελλάδα έχει πιάσει ιστορικό χαμηλό σε "ηθικό επίπεδο". Ποτέ η λέξη Αριστερά δεν ήταν τόσο απαξιωμένη από τα στρώματα που θέλει να εκπροσωπήσει, ποτέ -ακόμα και στις πιο οδυνηρές ήττες της- δεν είχε να αντιμετωπίσει τέτοιο έλλειμμα εμπιστοσύνης από ευρύτατα κοινωνικά στρώματα. Κι αυτό αφορά δυστυχώς το σύνολο της Αριστεράς κι όχι μόνο το ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό δεν ξεπερνιέται επί χάρτου και με εκφωνήσεις, αλλά μόνο επί πεδίου και με δράση. Με το να είμαστε μαζί με τον κόσμο στον καθημερινό αγώνα για την επιβίωση του κι όχι να συνεχίζουμε να απευθυνόμαστε προς αυτόν με όρους κλασσικής/συστημικής πολιτικής ως "οι από πάνω σωτήρες" που αναζητούν την ανάθεση για να δώσουν την πολιτική απάντηση.

Ταυτόχρονα όμως, υπάρχει κι η πρωτοφανής στην ιστορία της χώρας συνειδητοποίηση της ταξικής διαίρεσης που εμφανίστηκε με το ΟΧΙ. Ούτε το ΕΑΜ ούτε ο αντιδικτατορικός αγώνας/Πολυτεχνείο είχαν τέτοιας έντασης καθαρά ταξικά χαρακτηριστικά. Είναι ανάγκη η Αριστερά να ξαναβρεί το νήμα με αυτή την κορύφωση, να συμβάλλει να βγουν αυτά τα χαρακτηριστικά μπροστά. Με "κίνηση" ριζοσπαστική και ταυτόχρονα μαζικής απεύθυνσης, με σπάσιμο -όπως είπαμε- λογικών ανάθεσης. Και οι ηττημένες συνειδήσεις θα ξαναβρουν την αυτοπεποίθηση τους, μόνο μέσα από την Αυτοοργάνωση του κόσμου της εργασίας και της ανεργίας.

3. Για τη ΛΑΕ, τη μέχρι τώρα πορεία και το ρόλο της

Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο και κλεισμένο για την πορεία συγκρότησης του νέου πολιτικού φορέα της Αριστεράς. Κανείς δεν έχει την σχετική απάντηση/συνταγή αυτή τη στιγμή. Για μας είναι μια υπόθεση που αφορά τη ΛΑΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δυνάμεις της λοιπής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, όσους έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, όσους δεν ψηφισαν ΣΥΡΙΖΑ το Σεπτέμβρη ενώ τον είχαν ψηφίσει το Γενάρη. Σ` αυτή τη φάση αφορά τουλάχιστον 600.000 πολίτες δηλαδή.

Εμείς θέλουμε η ΛΑΕ να συγκροτειται ανοιχτά, χωρίς βεβαιότητες και κλισέ, με διαδικασίες δημοκρατίας, συλλογικότητας και συμμετοχής, από κάτω προς τα πάνω. Κι έχουμε μέχρι τώρα δείγματα που δεν είναι σε αυτή την κατεύθυνση.

-Ζητήματα: δημόσιας εκπροσώπησης,

προσώπων,
πολιτικής εκφώνησης,
λειτουργίας του Γραφείου τύπου.

Καταννοούμε τις δυσκολίες και τα προβλήματα της πρώτης φάσης. Όμως, από δω και πέρα, οδηγός αποφυγής λαθών τραγικών θα πρέπει να είναι η "άγρια εμπειρία του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ-ηγεσίας Τσίπρα". Σε όλα τα επίπεδα. Κι εμείς θα παλέψουμε να ληφθούν μέτρα που θα αποκλείουν οποιαδήποτε πιθανότητα να ξαναζήσουμε τέτοιες καταστάσεις. Σ` αυτή την κατεύθυνση είναι κι η πρόταση μας για Συλλογική Ηγεσία (βασισμένη και στη σχετική εμπειρία άλλων αριστερών κομμάτων στην Ευρώπη και όχι μόνο), που θέτουμε στην Πανελλαδική Σύσκεψη για να μπει σε συζήτηση στον κόσμο της ΛΑΕ εν όψει της Συνδιάσκεψης του 2016.

Πολύ κρίσιμη θεωρούμε και την θεωρητική/ιδεολογική συζήτηση που πρέπει να γίνει για τα ζητήματα των σχέσεων Κόμματος-Κινήματος-Κοινωνίας με τη Νομοθετική και την Εκτελεστική εξουσία. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να εξηγήσουμε το γιατί, μετά από την εμπειρία των προηγούμενων μηνών. Έχουμε υποχρέωση να προσεγγίσουμε με νέα, ριζοσπαστική, "αντι-αναθετική" αντίληψη το ζήτημα της Κοινωνικής εκπροσώπησης. Να δούμε νέους θεσμούς, νέες διαδικασίες λαϊκής-εργατικής έκφρασης, νέες δομές κοινωνικού-λαϊκού ελέγχου που θα αφαιρούν δύναμη από τις ελίτ και θα τις δίνουν στους εργαζόμενους και τους από κάτω γενικότερα.

Όσον αφορά τη "συνείδηση ΛΑΕ" αν θέλουμε να φτιαχτεί, θα φτιαχτεί μέσα στην κινηματική, κοινωνική, τοπική, συνδικαλιστική δράση κι όχι στα κομματικά γραφεία. Δε μπορεί σ` ένα σωματείο π.χ να "κατεβαίνουν" χωριστά, κάποιοι με κόσμο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κι άλλα μέλη της ΛΑΕ με κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι οργανωτικό το ζήτημα, πολιτικοκοινωνικό είναι. (Δηλαδή σφοι, πιστεύει κάποιος ότι πιό εύκολα φτιάχνω πολιτικό φορέα από παράταξη;) Κι αυτό θέλει γρήγορες πρωτοβουλίες, αποφάσεις αναδιάταξης δυνάμεων, κόψιμο παλιών δεσμών & δομών, στήσιμο νέων.

4. Για την Πολιτική & Οικονομική Πρόταση της Αριστεράς

Η συζήτηση για την Πρότασή μας, που όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει με τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, δε μπορεί φυσικά να ξεκινά από το μηδέν. Έχουμε κατακτήσει κοινές αποδοχές, έχουμε τις γραμμές μας που πίσω από αυτές δεν υποχωρούμε. Κι αυτές είναι η αφοσίωση στην υπεράσπιση των ταξικών μας συμφερόντων, ο αδιάκοπος πόλεμος με τους διεθνείς κι εγχώριους θεσμούς κι οργανισμούς που εφαρμόζουν κι υπηρετούν τα σχέδια των "από πάνω". Όμως αυτή η συζήτηση πρέπει να επιτυγχάνει διαρκή επικαιροποίηση, συνεχή εμπλουτισμό, σταθερή εμβάθυνση, ακόμα και αναθεώρηση πλευρών της πρότασης. Πάνω απ` όλα πρέπει να είναι αυτή η διαδικασία αποτέλεσμα εμπλοκής συνδικάτων, λαϊκών συνελεύσεων, σχετικών φορέων και συλλογικοτήτων, διεθνών συνεργασιών. Δε χωράνε δογματισμοί και βεβαιότητες.

Άλλωστε κάθε μέρα που περνά, οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες αλλάζουν δραματικά από την εφαρμογή των άγριων μνημονιακών πολιτικών. Δημιουργούνται καθημερινά νέοι όροι πολύ χειρότεροι: για τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας, σε σχέση με το δημόσιο πλούτο, όσον αφορά τα εργαλεία άσκησης πολιτικών, για το πόσο ασφυκτικά δένεται η κρατκή/δημόσια μηχανή από τους "εταίρους", τους "δανειστές", και τις εγχώριες κι ευρωπαϊκές ελίτ. Επίσης πρέπει να παρακολουθούμε και να προσαρμόζουμε τη γραμμή μας στις αλλαγές τακτικής του αντιπάλου.
Πρόχειρα παραδείγματα για τα παραπάνω που μπορούμε να αναφέρουμε:

-Το χάρισμα των αεροδρομίων, δε θα επηρεάσει τυχόν επιλογή σύγκρουσης μιας (πραγματικά) αριστερής κυβέρνησης, αφού πλέον η υπόθεση του τουρισμού βρίσκεται -σε τεράστιο ποσοστό- στα χέρια εταιρείας συμφερόντων ΚΑΙ του γερμανικού Κράτους; Με τι σχέδιο αντιμετωπίζεται; (αντίστοιχη ιστορία με τα φάρμακα)

-Ποιός είναι βέβαιος ότι η ΕΕ κι οι λοιποί "δανειστές" επιθυμούν την εκδίωξη της Ελλάδας από τη ζώνη του Ευρώ; Κανείς νομίζω, ασχέτως της ιστορία των εκβιασμών. Το σχέδιο του εγκλωβισμού της χώρας εντός του Ευρώ πόσο το έχουμε μελετήσει; Πόσο επιστημονικά, ρεαλιστικά αλλά και πειστικά το απαντάμε; )

5. Η Ανυπακοή ως πυρηνική αντίληψη της πολιτικής της Αριστεράς

Στις συνθήκες ολοκληρωτικά αντιδημοκρατικής άσκησης πολιτικής, με συνεχώς εντεινόμενη την καταπάτηση των στοιχειωδών εργασιακών, κοινωνικών, πολιτικών, δημοκρατικών δικαιωμάτων μας, η "Νομιμότητα τους" για μας είναι ΠΑΡΑΝΟΜΗ. Η υπεράσπιση των συμφερόντων μας μπλοκάρεται από τους Νόμους τους. Για να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε σαν σύγχρονη ριζοσπαστική Αριστερά στις ανάγκες της περιόδου, δε μπορεί να φοβόμαστε να αμφισβητήσουμε ΕΜΠΡΑΚΤΑ το πλέγμα των μνημονιακών Νόμων που καταστρέφουν τις ζωές. Το παράδειγμα των Πλειστηριασμών αρκεί. Το ξεσπίτωμα θα γίνει με βάση "Νόμιμους Νόμους". Απέναντι στην εφαρμογή τους θα παλέψουμε. Το τρίπτυχο ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΝΥΠΑΚΟΗ πρέπει να ενταχθεί στον πολιτικό λόγο μας και ΚΥΡΙΩΣ στην πολιτική δράση μας.