Με 546 ευρώ ποιος-α μπορεί να ζήσει;

30/01/2019

Συνάντηση για μια αντικαπιταλιστική διεθνιστική Αριστερά

Έχοντας αφήσει ουσιαστικά ανέγγιχτο το μνημονιακό νομικό πλαίσιο για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται 4 χρόνια (...) μετά την πρώτη εκλογή της, να καταργήσει την αθλιότητα του υποκατώτατου μισθού και να αυξήσει κατά 11% τον κατώτατο μισθό. Πρακτικά, οι καθαρές αποδοχές με βάση τον μέχρι σήμερα ισχύοντα κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, ανέρχονται σε 492 το μήνα. Με τα 650, τα καθαρά γίνονται 546. Ενδεχόμενη εφαρμογή της (ψηφισμένης) περικοπής του αφορολόγητου ορίου θα σημάνει μείωση στα 515 ευρώ μηνιαίως.Η επιλογή της χρονικής στιγμής της αύξησης είναι προφανές ότι συνδέεται με τους προεκλογικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Η αύξηση είναι πολύ μικρότερη από αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι-ες. Παρότι ένας κόσμος μπορεί να πάρει μια μικρή ανάσα, είναι προφανές ότι κανείς και καμία δεν μπορεί να ζήσει με 546 ευρώ το μήνα. Ειδικά όταν την ίδια περίοδο δεν έχει μειωθεί το κόστος ζωής, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που αυτό έχει εκτιναχθεί -με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την αύξηση του κόστους κατοίκησης, που έχει φτάσει στα 360ευρώ/μήνα για το μέσο νοικοκυριό (αύξηση στα ενοίκια λόγω και του Airbnb, στο κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας, της θέρμανσης κοκ).

Την ίδια στιγμή, οι ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις συνεχίζουν να μην υφίστανται, και ο κατώτατος μισθός συνεχίζει να καθορίζεται με υπουργική απόφαση, όπως όριζε ο νόμος Βρούτση. Ταυτόχρονα, πάρα πολλοί εργαζόμενοι εργάζονται «υποδηλωμένοι», δηλαδή εργάζονται για περισσότερες ώρες από όσες δηλώνονται, με αποτέλεσμα να μην πληρώνονται ούτε καν με το σημερινό βασικό. Η συνολικότερη αποδιάρθρωση του εργατικού δικαίου, σε συνδυασμό με την υποστελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών, είναι αυτή που έχει οδηγήσει ο κατώτατος μισθός να μην είναι στην πράξη ο βασικός μισθός, αλλά να είναι ο μισθός με τον οποίο αμείβονται πάρα πολλοί εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας, ειδίκευσης, εκπαίδευσης, οικογενειακής κατάστασης κλπ.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση, σε εφαρμογή του κοινωνικού αυτοματισμού, έχει συνδέσει - με το νόμο Κατρούγκαλου - τις κατώτατες εισφορές των αυτοαπασχολούμενων με το βασικό μισθό, με αποτέλεσμα αυτές να αυξηθούν. Αυτή η νομική διάταξη πρακτικά στρέφει μία από τις φτωχότερες κοινωνικές ομάδες (όσους αυτοαπασχολούμενους βγάζουν τα ελάχιστα), απέναντι σε μια άλλη (στους πιο χαμηλόμισθους μισθωτούς).

• Ο αγώνας για μισθούς που θα επιτρέπουν στους εργαζόμενους να ζουν από τη δουλειά τους πρέπει να ενταθεί, τώρα που οι επιχειρήσεις κερδοφορούν πάνω στα διαλυμένα εργασιακά μας δικαιώματα.
• Ένας αγώνας διμέτωπος, τόσο απέναντι στην εργοδοσία για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αξιοπρεπές ύψος απολαβών, όσο και απέναντι στις μνημονιακές κυβερνήσεις για την επαναφορά όλων των εργασιακών δικαιωμάτων που κατακρεουργήθηκαν την τελευταία δεκαετία.
• Ένας αγώνας σκληρός αλλά αναγκαίος, που δεν ξεχνάμε ότι η σημερινή κυβέρνηση θέλησε να δυσκολέψει ακόμα περισσότερο με τη νομοθέτηση του 51% για τη λήψη απόφασης για απεργία.