Δισκοκριτική-Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Μια πυρκαγιά σ' ένα σπιρτόκουτο

19/04/2016

Στάθης Αβραμιώτης

Ο Παύλος Παυλίδης μεγάλωσε. Δεν ξέρω αν το έχει καταλάβει, αλλά τα τελευταία (τουλάχιστον δύο) άλμπουμ του αναδύουν αδιαμφισβήτητα μια ατμόσφαιρα καθιστής συναυλίας. Το δύο δεν είναι ένας αριθμός που επιλέγω τυχαία, μιας και, όπως αναφέρει στην πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξή του στο ή του στο 3pointmagazine.gr(1) , τα κομμάτια των τελευταίων δύο δίσκων του έχουν ηχογραφηθεί την ίδια περίπου περίοδο και στην ουσία κράτησε για τον δεύτερο τα πιο upbeat και πιο ματζόρε. Εφ’ όσον, λοιπόν, μιλάω για ατμόσφαιρα καθιστής συναυλίας στο «Μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο», μπορείτε μάλλον να φανταστείτε περίπου που κινείται το προηγούμενο άλμπουμ του.

Το άλμπουμ που εξέδωσε ο Παύλος Παυλίδης και οι B-Movies στις 4 του μήνα κάτω απ’ την ετικέτα της Inner Ear, παρ’ ότι ακούγεται αρκετά ευχάριστα και ιδιαίτερα κάτω απ’ το λαμπερό και τεμπέλικο ήλιο των τελευταίων ημερών δίπλα στο πράσινο μιας αυλής, δεν έχει τίποτα καινούργιο να προσφέρει στους φανατικούς του Παύλου, όπως εγώ. Τα εφέ στα πετάλια της κιθάρας και τα synths δε φαίνεται να έχουν πειραχτεί καθόλου, τα κρουστά και οι μπασογραμμές παραμένουν διακριτικές, ενώ οι στίχοι συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο παραστατικών εικόνων – αφηγηματικού συναισθηματισμού. Το αξιοσημείωτο από στιχουργική άποψη είναι ότι οι μυθικές αφηγήσεις στο δεύτερο μισό του δίσκου θυμίζουν κάτι από Ξύλινα Σπαθιά. Σε αντίθεση με το «Άλλη μια μέρα» που είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται σε road trips, το «Μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο» ακούγεται αφού φτάσεις, κάπου σ’ ένα ξέφωτο με θέα.

Ξέρω πως η σύγκριση(2) είναι δύσκολη, αλλά αν κάνουμε την παραδοχή πώς οι δύο μεγαλύτεροι καλλιτέχνες της ελληνικής εναλλακτικής/ροκ σκηνής είναι ο Παύλος Παυλίδης και ο Γιάννης Αγγελάκας, τότε μόνο ο δεύτερος κατάφερε σαν καλλιτέχνης να περάσει πάνω απ’ το πτώμα της μπάντας που τον γέννησε. Όταν μιλάμε για τον Αγγελάκα, πάντα θυμάμαι κομμάτια του από το δίσκο του με τους Επισκέπτες, ενώ για τον Παυλίδη, ακόμη κι αν κάτι μου έρθει από B-Movies, θα παραδεχθώ εν τέλει «σαν τα Σπαθιά δεν έχει». Είναι μια σκέψη που έχω από καιρό, αλλά νομίζω πως τώρα πλέον που ο Παυλίδης έχει αρχίσει να παίρνει δισκογραφικά –και συναυλιακά- την κατιούσα, είναι η στιγμή που πλέον μπορώ να το ξεστομίσω.

Τα κομμάτια που κρατάω απ’ την πυρκαγιά μες στο σπιρτόκουτο και ίσως με διαψεύσουν σε όσα αναφέρω παραπάνω είναι «Τα λουλούδια» και το «Μια φορά». Επίσης, εκτιμώ ιδιαίτερα το –κλασσικά- χαοτικό κλείσιμο με το «Τραλαλα».

Tracklisting:
1. Τα λουλούδια
2. Έλα κοντά μου
3. Το τέλος του κόσμου
4. Μια πυρκαγιά σ’ ένα σπιρτόκουτο
5. Navigator
6. Μια φορά
7. Ποτέ ξανά
8. Ο πύργος του ποτέ
9. Στις ακτές του παραδείσου
10. Η γοργόνα
11. Η αγάπη σου
12. Τραλαλα

Μπορείτε να αγοράσετε απ’ το δισκοπωλείο της γειτονιάς σας ή από το site της Inner Ear: http://inner-ear.gr/el/catalogue/artist/pavlos-pavlidis-b-movies/mia-pirkagia-s-ena-spirtokouto/. Επίσης, μπορείτε να το κατεβάσετε/μοιραστείτε με άλλους χρήστες του SoulseekQt (http://www.soulseekqt.net/news/node/1) αναζητώντας ως λέξεις κλειδιά: pavlos pavlidis mia pirkagia του χρήστη nkatsimanis.

(1) δείτε τη συνέντευξη πατώντας εδώ

(2)Ξύλινα Σπαθια/B-Movies ή Τρύπες/Επισκέπτες-Αγγελάκας 3