Ρεσάλτο στη Γαλέρα: Για την παρέμβαση των δικαστηρίων και τον διορισμό διοίκησης στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας

02/11/2016

Πριν λίγες βδομάδες, εκδικάστηκαν σε πρώτη φάση τα ασφαλιστικά μέτρα που είχε καταθέσει το σωματείο εργαζομένων της AlphaBank, το οποίο είχε αποκλειστεί από το 29ο συνέδριο του ΕΚΑ στη βάση έλλειψης τυπικών εγγράφων από τις δικές του αρχαιρεσίες, και είχε προσφύγει ενάντια στην απόφαση αποκλεισμού του.
Η δικαστική παρέμβαση ουσιαστικά ακύρωσε τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών του συνεδρίου του περασμένου Ιουνίου, και διόρισε, με την αποδοχή της πλειοψηφίας του ΔΣ του ΕΚΑ (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΕΑΚ) μεταβατική διοίκηση στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας, αφαιρώντας μια έδρα από την ΑΤΕ-ΕΚΑ και αποδίδοντάς την στην παράταξη της Νέας Πορείας, η οποία αποτελεί διάσπαση της ΔΑΚΕ και συγκεντρώνει συντριπτική πλειοψηφία στο σωματείο της AlphaBank. Η παρέμβαση αυτή αποτελεί ευθεία ανάμιξη της αστικής δικαιοσύνης στα εσωτερικά του εργατικού κινήματος, και στην πράξη καθιστά το Εργατικό Κέντρο της Αθήνας ανενεργό, στην πιο κρίσιμη φάση των τελευταίων ετών, ενώ ετοιμάζεται νέα επίθεση από την κυβέρνηση και τους εργοδότες,  στη βάση των μνημονιακών επιταγών, που θα επιχειρήσει να σαρώσει ό,τι έχει απομείνει από τις εργατικές συλλογικές διαδικασίες, και κατακτήσεις.
Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Το σωματείο της AlphaBankθα μπορούσε να αποτελεί τον ορισμό του εργοδοτικού σωματείου. Μετά από τη μεγάλη απεργία στην τράπεζαστα τέλη της δεκαετίας του '80, η εργοδοσία κυνήγησε εκατοντάδες από τους πρωτοπόρους εκείνου του αγώνα που δεν έσκυψαν το κεφάλι, και ενίσχυσε με κάθε τρόπο την διαμόρφωση ευρείας πλειοψηφίας με κέντρο εργοδοτικούς συνδικαλιστές, οι οποίοι στη συνέχεια αποτέλεσαν και τον πυρήνα διάσπασης της ΔΑΚΕ και δημιουργίας της Νέας Πορείας. Στο τελευταίο συνέδριο του ΕΚΑ, το σωματείο της Alphaόντως προσήλθε με την έλλειψη δύο νομιμοποιητικών εγγράφων. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι το συγκεκριμένο σωματείο είναι μαζικό σωματείο, και έχει κάνει πραγματικές εκλογές, δεν είναι σωματείο "μαϊμού", παρότι στην πράξη λειτουργεί ως όργανο της εργοδοσίας.
Ταυτόχρονα, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα δικαστήρια δεν είναι ούτε ουδέτερα, ούτε ανεξάρτητα, ούτε αμερόληπτα. Αποφασίζουν στη βάση συγκεκριμένων νόμων, που γίνονται ολοένα και χειρότεροι για τους εργαζόμενους, και στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου ταξικού συσχετισμού δύναμης, ο οποίος είναι εξαιρετικά δυσμενής στην παρούσα φάση. Η κήρυξη δεκάδων απεργιών ως παράνομων τα προηγούμενα χρόνια και το κλείσιμο των ματιών μπροστά στο τσαλαπάτημα ακόμα και των υφιστάμενων νόμων, αποτελούν περίτρανες αποδείξεις για τα παραπάνω.
Καταγγέλλουμε την παρέμβαση της δικαιοσύνης στα εσωτερικά του Εργατικού Κέντρου και μάλιστα σε αυτή τη φάση που το καθιστούν ανενεργό, την ώρα που επίκειταιμια μεγάλη μάχη. Ένα στοιχειωδώς σοβαρό Εργατικό Κέντρο, αποτελούμενο από πραγματικά σωματεία με ενεργές διαδικασίες και ενημέρωση των εργαζομένων για το τι συμβαίνει στο δευτεροβάθμιο επίπεδο, θα έπρεπε να μπορεί να λύνει μόνο του αυτά τα ζητήματα. Επίσης, θα έπρεπε να μπορεί να αντιπαλέψει την παρέμβαση της δικαιοσύνης, να πιέσει με μαζικές παρεμβάσεις σε αντίθετη κατεύθυνση, και να μπορέσει να λειτουργεί και αντίθετα σε τέτοιες παρεμβάσεις. Χρειάζεται όμως πολύς δρόμος για να ξαναστηθεί στα πόδια του το Εργατικό Κέντρο, όπως αποδείχθηκε και στις διαδικασίες του 29ου συνεδρίου του, όπως το είχαμε αποτιμήσει. Η διοίκηση που προέκυψε κάθε άλλο παρά φαινόταν ικανή να εκκινήσει μια τέτοια διαδικασία, αλλά πλέον δεν θα μπορεί πρακτικά να κάνει τίποτα.
Την ίδια στιγμή όμως δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε και τις ευθύνες όσων επέλεξαν να επιχειρήσουν να επιλύσουν οργανωτικά ένα πολιτικό πρόβλημα. Η επιρροή των εργοδοτικών σε πραγματικά σωματεία - και όχι σε ανύπαρκτα σωματεία - "σφραγίδες"- δεν λύνεται με το να αποκλείονται από τα συνέδρια του ΕΚΑ, αλλά με μεθοδική δουλειά στους συναδέλφους, και με ευθεία αντιπαράθεση με την εργοδοσία και τους ακολούθους της. Ήταν αναμενόμενο ότι η πλειοψηφία του σωματείου της Alphaδεν θα σταματούσε στο συνέδριο (εξάλλου το "δικαστικό θρίλερ" παιζόταν παράλληλα με το συνέδριο), αλλά θα συνέχιζε, με τις πλάτες της εργοδοσίας και θα χρησιμοποιούσε κάθε μέσο, αλλά και την αστική δικαιοσύνη για να δικαιωθεί, βρίσκοντας πάτημα στον αποκλεισμό.
Από τη μεριά μας, ως Ρεσάλτο στη Γαλέρα, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τη συγκρότηση πραγματικών σωματείων, για τη μαζικοποίησή τους και τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη των αποφάσεων, ειδικά στους κλάδους της επισφάλειας. Μακριά από λογικές κομματικής χειραγώγησης, που παράγουν στρεβλές καταστάσεις και απομακρύνουν αρκετούς εργαζόμενους από τις συλλογικές τους διαδικασίες αλλά κυρίως κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία, τόν κυβερνητικό συνδικαλισμό και τις νομοθετικές παρεμβάσεις των κυβερνήσεων αλλά και τις δικαστικές αποφάσεις που στοχεύουν να ξεδοντιάσουν το εργατικό κίνημα.