Πολιτική Απόφαση της 5ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης της ΑΡΚ
24/04/2017
Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση
Η 5η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της ΑΡΚ πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα το διήμερο 4-5 Μαρτίου 2017, σε μια συγκυρία που στο εσωτερικό της μέτωπο χαρακτηρίζεται από την ένταση των αδιεξόδων της μνημονιακής διαχείρισης που φαίνεται ότι δεν είναι σε θέση να ξεκολλήσει την οικονομία από τη στασιμότητα των τελευταίων χρόνων, διαψεύδοντας τις σχετικές κυβερνητικές προβλέψεις, και που καταδικάζει τον κυβερνητικό συνασπισμό σε μια κατάσταση μόνιμης αστάθειας και συνεχούς φθοράς.
Η Συνδιάσκεψη ψήφισε ένα κείμενο πολιτικής απόφασης το οποίο επιχειρεί μια αναλυτική παρουσίαση τόσο της διεθνούς, όσο και της ελληνικής πολιτικής συγκυρίας, την οποία για τη διευκόλυνση του αναγνώστη – και λόγω του μακροσκελούς χαρακτήρα του τελικού, ιδιαίτερα αναλυτικού κειμένου – παρουσιάζουμε στη συνέχεια χωρισμένη σε επιμέρους ενότητες, ενώ για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης στο πλήρες κείμενο της απόφασης.
Κατ’ αρχήν επιχειρείται μια τοποθέτηση της σημερινής φάσης της κρίσης του νεοφιλελευθερισμού, με την ένταση των πιέσεων του κεφαλαίου απέναντι στην εργασία και την αναζήτηση ενός νέου κύκλου συσσώρευσης.
Στη συνέχεια αναλύονται οι ευρωπαϊκές εξελίξεις, στις οποίες γίνεται η εκτίμηση μιας τάσης σαφούς μετατόπισης προς μια δεξιά-συντηρητική ατζέντα, τόσο στη δυτική, Ευρώπη, όσο και στις πρώην «σοσιαλιστικές χώρες».
Στις παγκόσμιες εξελίξεις καταγράφεται η άνοδος του νεοφιλελεύθερου προστατευτισμού του Ντ. Τραμπ αλλά και οι εν εξελίξει κοινωνικές διεργασίες της Λατινικής Αμερικής, αλλά και κάποιες εξελίξεις στη Μ. Ανατολή.
Η ανάλυση της ελληνικής πολιτικής συγκυρίας ξεκινά με μια συνολική αξιολόγηση της φυσιογνωμίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ως δύναμης που υπηρετεί το νεοφιλελεύθερο σχέδιο διαχείρισης και τις επιταγές της ΕΕ, σε συμβιβασμό με τις πιο συντηρητικές κοινωνικές δυνάμεις της χώρας. Στη συνέχεια παρουσιάζεται μια συνοπτική εικόνα της συστημικής και της αριστερής αντιπολίτευσης, όπου καταγράφεται κυρίως η αδυναμία της σημερινής κατακερματισμένης αριστεράς να εκφράσει πολιτικά τα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα και να εμπνεύσει την εμπιστοσύνη τους σε ένα εναλλακτικό σχέδιο απέναντι στις ασκούμενες πολιτικές.
Η επόμενη ενότητα της απόφασης επικεντρώνεται σε μια ανάλυση της οικονομικής συγκυρίας, όπου πολύ συνοπτικά εξηγείται ότι αυτό που εκτυλίσσεται με την εν εξελίξει αξιολόγηση δεν αφορά τα οικονομικά δεδομένα μιας ακόμα «διαπραγμάτευσης» αλλά την κατασκευή των χαρακτηριστικών μιας νέας σκληρής καπιταλιστικής οικονομίας των επόμενων δεκαετιών. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στην ανάλυση των διαπραγματεύσεων και του «προσύμφωνου» του Φεβρουαρίου, ως στοιχείου μιας συνολικής μακροπρόθεσμης στρατηγικής που στοχεύει σε μια μόνιμη αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των οικονομικά ισχυρότερων. Παράλληλα, η Απόφαση εκτιμά ότι, με δεδομένη την επιτακτική ανάγκη να δρομολογηθεί ένας γόνιμος διάλογος για την προγραμματική εμβάθυνση της αντιμνημονιακής αντικαπιταλιστικής αριστεράς, η πρόταση Λαπαβίτσα – Μαριόλη μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για την εκκίνηση ενός τέτοιου διαλόγου, διατυπώνοντας παράλληλα κάποια κρίσιμα ερωτήματα στα οποία η πρόταση αυτή αποφεύγει να δώσει απαντήσεις.
Στη συνέχεια το κείμενο της απόφασης αναλύει τις πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης της εργασίας και φτωχοποίησης των υποτελών τάξεων, με τη διαρκή υποτίμηση της αξίας της εργασίας, την απόσυρση του κράτους ως εγγυητή της κοινωνικής ασφάλισης, τις πολιτικές ανακύκλωσης της ανεργίας, κλπ, και τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου δικτύου ασφαλείας για τους ακραία φτωχούς και κοινωνικά αποκλεισμένους. Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη νεολαία, και το προσφυγικό πρόβλημα, ιδιαίτερα οξυμένο το τελευταίο διάστημα.
Η τελευταία ενότητα της Απόφασης, η κοινωνική συνθήκη σήμερα και η προοπτική συγκρότησης του ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού χώρου, καταγράφει μια σειρά από ιδεολογικά και πολιτικά ερωτήματα που έφερε στην επιφάνεια η αποτυχία του εγχειρήματος του Σύριζα, και για τα οποία η Συνδιάσκεψη εκτιμά ότι επείγει μια σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση στο εσωτερικό της ευρύτερης πολιτικής και κοινωνικής αριστεράς, αφήνοντας στην άκρη τις εύκολες λύσεις που παρακάμπτουν τα προβλήματα.