Μελανσόν: Όταν έχω κάποια αμφιβολία, κοιτάζω τι κάνουν τα συνδικάτα.

10/05/2017

Παρασκευή 28.4.2017

https://www.youtube.com/watch?v=HcMV4Fa51Cs

(Απομαγνητοφωνημένο κείμενο του λόγου με τον οποίο απευθύνθηκε ο Ζ. Λ. Μελανσόν στα εγγεγραμμένα μέλη της κίνησης «Ανυπότακτη Γαλλία», λίγες μέρες μετά τον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, μέσω του διαδικτυακού καναλιού France Insoumise, κάνοντας ένα πρώτο απολογισμό της εκλογικής μάχης και σκιαγραφώντας τα διακυβεύματα των επόμενων πολιτικών μαχών)

Καλημέρα,

(…)  Είσαστε τριακόσιες είκοσι χιλιάδες  εγγεγραμμένοι σε αυτό το κανάλι, είσαστε η ελευθερία μου, το μέσο για να εκφραστώ χωρίς να με διακόπτουν κάθε δύο δευτερόλεπτα, να ξεδιπλώσω τη σκέψη μου με κάτι περισσότερο από 140 χαρακτήρες, με ότι περιλαμβάνει ένας συλλογισμός,  δηλαδή με επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, με απαντήσεις σε ερωτήματα που θέτουμε συχνά στον εαυτό μας, και που καμιά φορά είναι και τα πιο δύσκολα να διαχειριστούμε.

Λοιπόν, θα σας μιλήσω προφανώς για τις Προεδρικές εκλογές, διότι είναι ένα γεγονός εθνικής και διεθνούς σημασίας, έχω δεχτεί μνήματα από όλο τον κόσμο,  και εμείς (εσείς που με ακούτε και εγώ που σας μιλώ) υπήρξαμε οι πιο άμεσοι  πρωταγωνιστές του.

Η βραδιά των προεδρικών είχε μια παράξενη γεύση στο ξεκίνημά της:  Κατ’ αρχάς, όλη την ημέρα των εκλογών είχαμε φίλους, ομάδες που μας καλούσαν και έλεγαν: κοιτάχτε τι συμβαίνει, είμαστε διαγραμμένοι από τις εκλογικές λίστες. Αυτό δημιουργεί μια περίεργη ατμόσφαιρα. Πολύ περισσότερο που την τελευταία εβδομάδα είχαμε μάθει ότι υπήρχαν 500.000 διπλοεγγεγραμμένοι. Αυτή είναι μια ιδιαίτερη  περιρρέουσα ατμόσφαιρα,  ότι και να πούμε, δεν είμαστε συνηθισμένοι σε μια μεγάλη , προηγμένη χώρα να βλέπουμε ένα τέτοιο μπάχαλο στην οργάνωση των εκλογικών λιστών. Αυτό λοιπόν δημιουργεί μια νοσηρή ατμόσφαιρα, πολύ περισσότερο που όλο το σαββατοκύριακο στα μίντια ήταν λες και είμαστε σε Μπανανία. Στο δημόσιο κανάλι, όπως συνήθως, ένα μεγάλο ρεπορτάζ σχετικά με την καταστολή στη Βενεζουέλα,  προκειμένου να δημιουργείται το κατάλληλο «κλίμα». Σ’ ένα ιδιωτικό κανάλι είχαμε ένα γραφειοκράτη του κ. Μακρόν, μια συζήτηση γενικώς και αορίστως για το τι είναι ο Μακρόν σαν άνθρωπος, πού έχει εξελιχθεί,… αυτά όλα δεν είναι καλό κλίμα. Η Γαλλία δεν είναι έτσι συνήθως. Υπάρχει περισσότερος σεβασμός της εκλογικής «εκεχειρίας»,  της σιωπής, της συγκράτησης, γίνεται μια προσπάθεια να γίνουν σεβαστοί οι κανόνες. Εδώ είναι οφθαλμοφανές ότι οι κανόνες… Και το απογευματάκι, τα ινστιτούτα δημοσκοπήσεων που έξαναν τη φιλική κίνηση να μου τηλεφωνήσουν, μου είπαν «ξέρετε, η μάχη είναι πολύ αβέβαιη, είναι δύσκολο να ξέρουμε τι συμβαίνει».

Παρόλα αυτά,  στις 20:00 ακριβώς, ήξεραν τι συμβαίνει, και με ακρίβεια! Με δύο πακέτα υποψηφίων [ Μακρόν/ Λε Πεν – Φιγιόν/Μελανσον ] , με επαρκή διαφορά μεταξύ τους ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία. Σε αυτό το κλίμα, είπα ότι είναι καλύτερο να περιμένουμε τα αποτελέσματα του Υπ. Εσωτερικών. Όλο αυτό είχε κάτι το γελοίο, όλο τα πολιτικό προσωπικό του παλιού κόσμου, που για μερικούς δεν ξέραμε καν ότι υπάρχουν, να τους τώρα να τρέχουν στα πλατώ της τηλεόρασης, να παρλάρουν, να δίνουν συμβουλές, να έχουν γνώμη επί παντός επιστητού, κυρίως σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε εμείς, και το είχα καταλάβει ότι επρόκειτο για κωμωδία. Και φάνηκε ότι η κούρσα ήταν στήθος με στήθος γιατί για περίπου 620.000 ψήφους, θα ήμασταν στο δεύτερο γύρο. Γιατί για τη δεύτερη θέση και οι τρείς είμαστε γύρω στα επτά εκ. ψήφους:  7,679 εκ. ψήφοι για την κ. Λε Πεν, 7,2 εκ για τον κ. Φιγιόν και 7,06 εκ ψήφους για μένα. Λοιπόν όπως βλέπετε , ήταν στήθος με στήθος, όποτε καλά κάναμε και δεν προτρέξαμε να ψάλουμε «αλληλούια» στους νικητές. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι χάσαμε, δεν περάσαμε στο δεύτερο γύρο.

Ίσως αυτή τη φορά το σοκ ήταν πιο δυνατό για μας, σε σχέση με προηγούμενες φορές, γιατί το είχαμε νιώσει όλοι, ότι θα μπορούσε να γίνει. Το είχαμε αισθανθεί πολύ καλά, και εξάλλου, ένα από τα σημάδια ότι θα μπορούσε να συμβεί,  ήταν η λυσσασμένη επίθεση της τελευταίας εβδομάδας απέναντί μου. Η ALBA, η Βενεζουέλα, η Ρωσία, ότι είχαν στα συρτάρια τους,  το έβγαλαν φύρδην μίγδην για να ανάψουν τη φωτιά. Στην πραγματικότητα, την τελευταία εβδομάδα δεν έκαναν καθόλου εκστρατεία ενάντια στη Λε Πεν αλλά εναντίον μου.  Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αν ήταν τόσο εκνευρισμένοι εναντίον μου ήταν γιατί η πιθανότητα ήταν υπαρκτή. Ποια ήταν η επίδραση αυτής της εκστρατείας της τελευταίας εβδομάδας , δεν το ξέρω. Εν πάση περιπτώσει, για 620.000 ψήφους δεν θα υπάρξει αύξηση του βασικού μισθού, δεν θα υπάρξει 6^η Δημοκρατία, δεν θα υπάρξει δημοψήφισμα, δεν θα υπάρξει έξοδος από την πυρηνική ενέργεια, δεν θα υπάρξουν 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, δεν θα υπάρξει δωρεάν και βιολογική εστίαση για τα παιδιά στο σχολείο, δεν θα υπάρξει στις τράπεζες διαπραγματεύσεων ούτε μία από τις προτάσεις για την ειρήνη που παρουσίασα.  Προφανώς αυτό αφήνει μια πικρή γεύση και έχουμε κάθε δικαίωμα να είμαστε πολύ απογοητευμένοι.

Όμως πάνω απ’ όλα το θέμα είναι : σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε τώρα; Όλοι μας πιάνουν από το λαιμό και μας παρακαλούν… να ευθυγραμμιστούμε σε μία επιλογή. «Ευτυχώς» αυτή η επιλογή έχει προβλεφθεί εκ των προτέρων, σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορούμε να την αποκαλέσουμε «επιλογή». Είμαστε λοιπόν σε μια κατάσταση εξαιρετικά τεταμένη,  μια κατάσταση βίας που ασκείται στους περισσότερους από εμάς. Και από αυτή τη βία δεν μπορεί να προκύψει μια κατάσταση σταθερότητας διότι η ίδια η φύση και των δύο πρωταγωνιστών του δεύτερου γύρου, απαγορεύει αυτή τη σταθερότητα. Γιατί ο ένας είναι το άκρο-χρήμα , και η άλλη είναι η άκρα δεξιά. Αλλά, αυτό το θέμα θα το δούμε στη συνέχεια. Καταρχάς όλα αυτά δεν πρέπει να μας κάνουν να χάσουμε από τα μάτια μας το εύρος της επιτυχίας που είχαμε. Και μπορεί να μας έλειψαν οι 620.000 ψήφοι αλλά, παρόλα αυτά, σε 38 νομούς [από τους 101] είμαστε στους δύο πρώτους. Και δεν είναι μικρό πράγμα αυτό! (…) Βλέπετε πρόκειται για εξαιρετικά αποτελέσματα! Έχουμε την πιο ισχυρή άνοδο μεταξύ όλων των υποψηφίων, σε σχέση με τις προεδρικές του 2012. Και δεν είναι μόνο αυτή η μεγαλύτερη άνοδος που είχαμε ,καθώς και το ότι ήρθαμε πρώτοι σε μια σειρά πόλεων, είναι και το γεγονός ότι μειώσαμε θεαματικά τη διαφορά με τη κ. Λε Πεν. Εμείς αυξηθήκαμε κατά 75% σε σχέση με το 2012. Και την πλησιάσαμε τόσο πολύ γιατί η Λε Πεν αυξήθηκε λιγότερο από ότι εμείς. Και όπως ξέρετε, ότι εξ αρχής ο στόχος μας είναι η επανακατάκτηση της εμπιστοσύνης των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό είναι το διακύβευμα. Οι πολιτικές μας, το πρόγραμμά μας δεν είναι για τους ανθρώπους που έχουν τα τεράστια αυτοκίνητα, τα γιοτ, τα χοντρά πορτοφόλια, δεν είναι γι’ αυτούς. Είναι για τους τίμιους, απλούς ανθρώπους, που θέλουν να ζουν με αξιοπρέπεια από το μισθό ή τη σύνταξή τους. Αυτό είναι.  Και είναι ένα μήνυμα… για μας όταν η Λε Πεν καταφέρνει να τους πείσει. Ξέρετε, μεταμφιέζεται. Παίρνει τα δικά μας ρούχα, και τα κουνάει σαν κι εμάς, το παίζει Μελανσόν, προσπαθώντας έτσι να εξαπατήσει τον κόσμο.  Αλλά, δεν είναι η πρώτη που παίζει αυτό το παιχνίδι, ήταν ο Ολάντ που το έκανε (…). Τέλος πάντων, δεν είναι πρώτη φορά που γίνονται παιχνιδάκια παραπλάνησης. Αλλά ο κόσμος αρχίζει σιγά –σιγά να καταλαβαίνει. Δεν είναι αυτό το θέμα, κατά βάθος. Στο βάθος το ζήτημα είναι ότι είχαμε την ικανότητα να προτείνουμε έναν ορίζοντα για όλο τον κόσμο.  Κάτι που θα το κάνουμε όλοι μαζί ,να βελτιώσουμε τις συνθήκες ζωής του κόσμου.

Αναφέρθηκα στις πόλεις προηγουμένως αλλά εάν δούμε τη συνολική εικόνα τα αποτελέσματα είναι θεαματικά. Το 30% των νέων ψήφισαν μαζί μας. Δεν είναι μικρό πράγμα. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί δείχνει ότι οι ιδέες μας, το πρόγραμμά μας θα περάσουν στην επόμενη γενιά . Γιατί αυτή θα είναι που θα το στηρίξει, γιατί είναι η γενιά που έχει το μεγαλύτερο συμφέρον από την οικολογική μετάβαση, από το σταμάτημα των πολέμων, τον τερματισμό της Προεδρικής Μοναρχίας και την αναδιανομή του πλούτου, είναι η επόμενη γενιά που είναι πιο συνειδητοποιημένη, εξάλλου φάνηκε: το 30% ψήφισε αυτό το πρόγραμμα . Όλοι [οι νέοι] έχουν καταλάβει ότι δεν μπορεί να συνεχίσουμε με τις συνταγές του παρελθόντος: πόλεμοι παντού, η πυρηνική ενέργεια, το πετρέλαιο, εν ολίγοις όλα αυτά τα πράγματα, τα οποία πλέον είναι στο τραπέζι. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Βλέποντας την κατάσταση στο σύνολό της, από κάποια απόσταση, αντιλαμβανόμαστε ότι είναι εξ ολοκλήρου ασταθής. Γιατί; Διότι η χώρα ήταν βαθιά διαιρεμένη πριν και από αυτές τις εκλογές. Η μόνη ιδεολογική τοποθέτηση η οποία δημιουργήθηκε σ’ αυτές τις εκλογές, ήταν γύρω από το «Το Μέλλον από κοινού» και την υποψηφιότητά μου. Διότι το 84% των ανθρώπων που με  ψήφισαν, το έκαναν   με όρους πολιτικής συμφωνίας στο πρόγραμμα. Αυτό δείχνουν οι έρευνες. Υπάρχει και ένα 16% που ψήφισαν χωρίς να  προσχωρούν προγραμματικά, λέγοντας δεν συμφωνούμε σε κάποια πράγματα ή σε πολλά πράγματα, αλλά ψηφίζουμε το πρόσωπο, η γενική ιδέα μας φαίνεται καλή, πρόκειται για μια ψήφο σεβαστή και καλοδεχούμενη. Όμως το ουσιώδες είναι ότι υπάρχει μια τεράστια πλειοψηφία ανθρώπων που συμφωνούν πολιτικά, και αυτή είναι το μεγαλύτερο προχώρημα. Έτσι μπορούμε να πούμε ότι η κοινωνία έδωσε ένα νόημα σε αυτές τις εκλογές.

Από την άλλη πλευρά δεν μπορούμε να αρνηθούμε το γεγονός ότι και η κ. Λε Πέν προχώρησε.  Αντιθέτως, ο « πρώτος μαθητής της τάξης » [Μακρόν] έχει το μικρότερο ποσοστό ανθρώπων που τον ψήφισαν συμφωνώντας με το πρόγραμμά του. Υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που ψήφισαν με το σκεπτικό:  ψηφίζουμε δια του αποκλεισμού των υπολοίπων, γιατί  μας είπαν ότι είναι το καλύτερο ανάχωμα απέναντι στη Λε Πεν, ή γιατί μας είπαν ότι είναι νέος, έχει βγει από τις Γκραντ Εκόλ,  άρα ενδιαφέρεται για το χρήμα, επομένως  θα είναι φιλικός προς το πορτοφόλι μας, τέτοιου είδους πράγματα. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι στο τέλος δεν θα υπάρχει καμία σταθερότητα και ότι το 65% του κόσμου δεν θα έχει εκπροσώπηση στο δεύτερο γύρο. Αυτή είναι η Πέμπτη Δημοκρατία.. . Παλιότερα, μιας και η κατάσταση ήταν πολωμένη ανάμεσα σε δύο τοποθετήσεις, ο κόσμος μπορούσε να συσπειρωθεί γύρω από τη μία ή την άλλη.  Τώρα όμως τι θα κάνουν; Οι δύο υποψήφιοι του δεύτερου γύρου, δεν προτείνουν συσπείρωση. Αντίθετα η πρότασή τους είναι να διαχωρίσουν τον κόσμο, να τον ξεδιαλέξουν. Τώρα θα μιλήσουμε γι’ αυτό.

Για να δράσουμε αποτελεσματικά, πρέπει να σκεφτούμε πέρα από την τωρινή στιγμή. Δεν πρέπει να αφεθούμε να κλειστούμε στις προτροπές αυτών που θέλουν να μας στριμώξουν εκβιαστικά για να πούμε αυτό ή εκείνο. Τι πρόκειται να συμβεί; Μετά τις προεδρικές εκλογές, προφανώς έρχονται οι βουλευτικές. Με μια πρώτη ανάγνωση των αποτελεσμάτων, εάν η Ανυπότακτη Γαλλάι παραμείνει συσπειρωμένη, εάν οι ψηφοφόροι μας παραμείνουν συσπειρωμένοι, θα είμαστε στο δεύτερο γύρο σε 451 εκλογικές περιφέρειες. Διότι με τα τωρινά αποτελέσματα, είμαστε πάνω από το όριο του 12,5% των εγγεγραμμένων σε 451 εκλογικές περιφέρειες. Αρά μπορούμε να συμμετάσχουμε στο β’ γύρο των βουλευτικών. 451 περιφέρειες στο σύνολο των 577 της χώρας μας δεν είναι λίγες. Είναι λοιπόν μια κατάσταση που μπορεί να μας ευνοήσει. Μ’ αυτό τον τρόπο πρέπει να σκεφτόμαστε κάθε φορά, με θετικό πρόσημο, με προοπτική. Λέγοντας ότι θα τα καταφέρουμε. Αλλιώς, συρρικνώνουμε, είμαστε μια παρέα που δεν ενδιαφέρει κανέναν. Λοιπόν σας προτείνω να πάμε μπροστά, με νικηφόρο πνεύμα και να κάνουμε αυτό το βήμα ως προς το σήμερα αλλά να το κάνουμε σκεπτόμενοι τη συνέχεια. Για να υπάρξει αυτή η συνέχεια πρέπει να μείνουμε συσπειρωμένοι. Διότι θα είναι πολύτιμο για τη χώρα να μπορεί να στηριχτεί σε μια δύναμη που έχει σχέδιο, που έχει πρόγραμμα, γιατί φυσικά στις βουλευτικές θα παρουσιάσουμε το πρόγραμμά μας, «το Μέλλον από κοινού». Τι άλλο θα κάναμε ; Θα το κάνουμε σε συνέχεια της εκστρατείας για τις προεδρικές. Τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε; Δεν θα είχε νόημα. Και θα το κάνουμε δίνοντας το λόγο μας, μεταξύ μας, ότι θα παραμείνουμε πιστοί σε αυτό, στο πρόγραμμά μας. Να γιατί υπάρχει μια Χάρτα των υποψηφίων της Ανυπότακτης Γαλλίας για της βουλευτικές. Όλα αυτά είναι έτοιμα. Αυτή η δύναμη είναι ένα ατού για τη χώρα. Για ποιο λόγο; Γιατί όποιο και εάν είναι το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των προεδρικών, έχουμε να κάνουμε με δύο άτομα που το πρόγραμμα και των δυο θα διαιρέσει όλο τον κόσμο. Θα δημιουργηθεί μια ανήκουστη αναστάτωση στη χώρα. Γιατί  ο πρώτος είναι το ακραίο χρήμα. Θα ροκανίσει ότι απομένει από κοινωνικά κεκτημένα και θα ενορχηστρώσει τον πόλεμο του καθενός εναντίων όλων στο πεδίο της οικονομίας. Η ΛΕ Πέν είναι ακόμη χειρότερα. Θα αρχίσει να ψάχνει από την κούνια του μωρού το ποιος είναι Γάλλος και ποιος δεν είναι και ποιος δεν θα είναι πια. Και αυτά επιπλέον του κοινωνικού βάρους που το πρόγραμμά της θα επιβάλλει ενάντια στα συμφέροντα των μισθωτών, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: είναι ένα από τα πιο πονηρά άτομα, για έναν απατεώνα, σε αυτό το θέμα. Γιατί δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά. Πρέπει να πάτε να ψάξετε στις μέσα σελίδες του προγράμματός της. Έτσι λοιπόν, το να έχουμε μια δύναμη σταθερή και συγκεντρωμένη, αυτός είναι ο στόχος που βάζουμε.

Και μέσα σε αυτές τις συνθήκες η θέση μου είναι ιδιαίτερη. Διότι ως εκπρόσωπος των  7εκ.  ψηφοφόρων, ο υποψήφιος στον οποίο συσπειρώθηκαν 7εκ. ψήφοι, οφείλω να λάβω υπόψη μου το γεγονός ότι οι άνθρωποι αυτοί συμφώνησαν με ένα πρόγραμμα, αυτό δείχνουν οι έρευνές μας.

Είναι πολύ σημαντικό. Είναι άνθρωποι με εξαιρετική συνοχή και συνειδητοποιημένοι, αλλά είναι όλοι σύμφωνοι σχετικά με την τακτική που πρέπει να ακολουθήσουμε;  Βεβαίως και όχι. Και γνωρίζοντάς το από την αρχή, έλεγα  ότι εάν υπάρξει δεύτερος γύρος και δεν είμαι παρών, θα υπάρξει διαβούλευση τον ανθρώπων που στήριξαν την υποψηφιότητά μου. Δεν γνωρίζω που είναι τα 7εκ. των ανθρώπων που μας ψήφισαν, δεν ήρθαν να εγγραφούν στη διαδικτυακή πλατφόρμα. Αλλά αυτοί που εγγράφηκαν, για να συμμετέχουν στο κίνημα, για να στηρίξουν την υποψηφιότητά μου και το πρόγραμμά «Το Μέλλον από κοινού », αυτοί γνωρίζουν γιατί είναι εδώ. Αυτή τη στιγμή είναι 480 χιλιάδες. Σταματήσαμε τις εγγραφές , το Σάββατο πρέπει να ήταν 450 χιλιάδες, γιατί δεν σταματά να έρχεται κόσμος. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ένα «κλικ», είναι άνθρωποι που έδωσαν τη συνδρομή τους για να μπορέσει να γίνει η προεκλογική εκστρατεία. Είναι άνθρωποι από τους οποίους υπήρξαν χιλιάδες εθελοντών που οργάνωσαν τις συγκεντρώσεις σε ολόκληρη τη χώρα, δεκάδες εθελοντών που οργάνωσαν την υποδοχή των καραβανιών, που πήγαν στις λαϊκές συνοικίες για να καλέσουν τον κόσμο να πάει να ψηφίσει.  Και ο αποφασιστικός παράγοντας, θα είναι η ικανότητά μας να παραμείνουμε συσπειρωμένοι. Και σε ότι αφορά εμένα ως εκπρόσωπο, το καθήκον μου είναι σαφώς προκαθορισμένο.

Το ωραίο είναι ότι οι άλλοι, οι αντίπαλοί μας,  το έχουν καταλάβει. Δεν έχουν καμία όρεξη να μας ξαναβρούν μπροστά τους στις βουλευτικές. Γι’ αυτό λένε : όλα αυτά είναι μια φάρσα, ξέρουμε τα αποτελέσματα των προεδρικών , δεν θέλουμε να ξαναεμφανιστούν αυτοί οι άνθρωποι στις βουλευτικές γιατί μπορεί να μας ξανά-απειλήσουν. Μπορεί και να κερδίσουν. Θα ήταν καταστροφή: Κάναμε τόση προσπάθεια στις προεδρικές και να τα χάσουμε όλα στις βουλευτικές; Με ποιο τρόπο λοιπόν αντιμετωπίζουν αυτό το ενδεχόμενο; Σπέρνουν την αμφιβολία. Την αμφιβολία σχετικά με  μένα. Υπάρχει όμως κάποια αμφιβολία; Σχετικά με τι; Σχετικά με το τι πιστεύω για το Εθνικό Μέτωπο; Μα, η άποψη μου υπάρχει πάνω σε όλα τα ρούχα μου εδώ και πέντε χρόνια. Να! Το θυμάστε αυτό; Τι αντιπροσωπεύει; Αντιπροσωπεύει την κονκάρδα των πολιτικών εκτοπισμένων. Και επίσης, αντιπροσωπεύει τον αγώνα για την ημέρα των 3x8 [Πρωτομαγιά] . Βλέπετε, αυτό με βάζει μακριά από πολλούς σε αυτό το δεύτερο γύρο. Μα, ειλικρινά, υπάρχει ένας ανάμεσά σας, που να αμφιβάλλει για ότι δεν θα ψηφίσω Εθνικό Μέτωπο; Όλος ο κόσμος το ξέρει. Και από τα 7εκ που με ψήφισαν είμαι σχεδόν απόλυτα βέβαιος… άντε να υπάρχουν απειροελάχιστοι που θα το ψηφίσουν. Και πως το ξέρω αυτό; Αρκεί να δείτε στις συγκεντρώσεις. Κάθε φορά που κατήγγειλα την κ. Λε Πεν όλοι ζητωκραύγαζαν. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιοι είμαστε. Είμαστε μια πολιτική κίνηση που δεν έχει τίποτε κοινό με το Ε.Μ. Είμαστε αντιμέτωποι ιστορικά, πολιτισμικά, φιλοσοφικά. Όλοι το ξέρουν. Και τέλος πάντων, εγώ είμαι που πήγα να βάλω υποψηφιότητα στο Hénin Beaumont  ενάντια στην κ. Λε Πεν και όλα τα μεγάλα πνεύματα που σήμερα μας συμβουλεύουν, τότε με κορόιδευαν , πήγαν απλά να «παρελάσουν» εκεί και δεν έκαναν τίποτα. Ήταν μάλιστα και κάποιος που έκτοτε διεξήγαγε ηρωικούς αγώνες ενάντια στο Ε.Μ.  Θυμάστε το όνομά του; Όχι βέβαια,  γιατί δεν έκανε τίποτα!  Δεν είχε κατέβει υποψήφιος για να αντιμετωπίσει το Ε.Μ., αλλά απλά  για να παρεμποδίσει εμένα να εκλεγώ αντί της Λε Πεν. Να τι υπηρετούσε. Τέλος πάντων, αυτά ανήκουν στο παρελθόν, δεν έχω την πρόθεση να τα αναμασάω. Λέω απλά ότι δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποια θα είναι η ψήφος μου. Η αμφιβολία δημιουργείται όχι  για τις προεδρικές αλλά να δημιουργήσει πανικό στις βουλευτικές.  Για να έρχονται να σας λένε τότε : Α, ο Μελανσόν δεν είπε αυτό, ούτε το άλλο.

Εγώ δε μπορώ να σας παίξω το κλασσικό νούμερο της αγανάκτησης. Να ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα. Σκεφτείτε το. Είναι ηλίθιο αυτό που κάνουν. Η στάση του κ. Μακρόν, τον βάζει , κάθε μέρα, σε μια όλο και πιο δύσκολη θέση. Πάει στην τηλεόραση και ο πρώτος με τον οποίο τα βάζει είναι μαζί μου. Είναι παράλογο. Λέει στον κόσμο: αξίζετε κάτι καλύτερο από αυτόν [τον Μελανσόν]. Α, θα καταλήξετε να εκνευρίσετε όλο τον κόσμο. Και στη συνέχεια εμφανίζονται κι όλα τα «κοράκια» , κράζοντας με χυδαίο τρόπο πολύ συχνά. Είναι ανήκουστη όλη αυτή η χυδαιότητα, ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να σας στριμώξουν. Τον εαυτό τους θέτουν σε κίνδυνο. Το να τα βάζουν μαζί μου με αυτόν τον τρόπο δεν είναι λογικό. Αυτό εκνευρίζει όλο τον κόσμο. Χάνει λένε έξι ποσοστιαίες μονάδες. Δεν τον έκανα εγώ να τις χάσει! Αλλά στο τέλος, παραγίνεται το πράγμα. Μας έλεγαν ότι  είναι το καλύτερο φράγμα απέναντι στη Λε Πεν. Εξάλλου πολλοί το πίστεψαν. Και είπαν θα τον ψηφίσουμε γι’ αυτό το λόγο, η χρήσιμη ψήφος όπως λέγεται. Και ξαφνικά τώρα όλοι ανακαλύπτουν ότι ο υποψήφιός τους δεν είναι και τόσο περίφημος, ότι η προεκλογική εκστρατεία δεν είναι και τόσο καλή κ.ο.κ.  Ε, βάλτε τα με τον εαυτό σας. Εσείς είστε που οργανώσατε αυτήν την κωμωδία. Διαχειριστείτε την. Έρχονται διάφοροι και μπλέκονται στα πόδια μου για να πω αυτό ή εκείνο. Δεν πρέπει να το κάνω. Γιατί αυτό που μας ζητιέται δεν είναι μια αντιφασιστική ψήφος. Δεν είναι μια ψήφος κατά της άκρας δεξιάς. Αυτό που ζητά ο κος Μακρόν το είπε: ζητάω μια ψήφο πολιτικής συμφωνίας. Καταλαβαίνετε; Όχι! Δεν συμφωνούμε με το πολιτικό του σχέδιο. Με αυτή την απλή φράση, έβαλε τον εαυτό του σε ακόμη μεγαλύτερη δυσκολία. Αυτό δεν θα με εμποδίσει ως άτομο να κάνω αυτό που έχω να κάνω. Είμαι ένα ελεύθερο άτομο,  δεν είμαι ένα πιόνι. Εγώ θα πάω να ψηφίσω. Καταρχάς στο πρόγραμμά μας λέμε : υποχρεωτική ψήφος. Πρέπει είμαστε συνεπείς ως προς το πρόγραμμά μας. Αυτό που θα ψηφίσω δεν θα το πω. Αλλά δε χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να το καταλάβετε. Αλλά γιατί δεν θα το πω; Για να μπορέσετε να μείνετε συσπειρωμένοι. Για να μπορέσει ο καθένας ανάμεσά σας, όποια και εάν είναι η απόφαση που θα πάρει , να μπορέσει αυτή η ψήφος να έχει συνοχή με την ψήφο που μου έδωσε στις προεδρικές. Για να μπορεί να παραμείνει περήφανος γι’ αυτή την ψήφο του. Να μην διαψευστεί από τον υποψήφιό του. Αν είχαμε περάσει μαζί δέκα χρόνια πολιτικής ζωής, αν το κίνημά μας ήταν 15 χρονών,  τότε, ίσως, να έλεγα: ορίστε, φίλοι, αυτό θα κάνω. Θα είμασταν αρκετά οικείοι, ας πούμε, για να μπορούμε να κάνουμε εκμυστηρεύσεις. Αλλά τώρα δεν θα το κάνω. Αν το κάνω, θα σας διαιρέσω. Δεν έχετε ανάγκη από εμένα να σας πω τι θα κάνετε. Δεν με έχετε ανάγκη. Δεν είμαι ένας γκουρού. Δεν είμαι ένας καθοδηγητής. Είμαι ένα πολιτικό στέλεχος, που προσπαθεί να φωτίσει το δρόμο και να φέρει το λόγο των υπολοίπων. Πιστεύω ότι σας βοήθησα να σκεφτείτε. Καταρχάς να είστε ελεύθερα άτομα, συνειδητοποιημένα. Θα πάρετε μια απόφαση. Δεν σας ξέρω όλους , αλλά σας γνωρίζω αρκετά ώστε να ξέρω αυτό που δεν θα κάνατε ποτέ. Επομένως, δεν είναι αυτό το ζήτημα ανάμεσά μας.

Τώρα, θα αναρωτηθείτε πως θα δράσετε αποτελεσματικά για τη χώρας. Μόλις σας έδωσα τα βασικά κλειδιά: ο ρόλος μου είναι να σας βοηθήσω να μείνετε συσπειρωμένοι. Να είστε η δύναμη που θα απευθύνει το κάλεσμα, που θα συγκεντρώσει τους ανθρώπους. Επωφελούμαι του ότι είμαι εδώ για να το πω. Απλώνω το χέρι σε όσους θέλουν να πορευτούμε μαζί,  στην Ανυπότακτη Γαλλία. Γιατί αυτό είναι το πλαίσιο. Γιατί η Ανυπότακτη Γαλλία είναι που συνέλεξε 7εκ. ψήφους, το πρόγραμμά «το Μέλλον από κοινού». Όταν λέω:  Ανυπότακτη Γαλλία, είναι σα να λέω το πρόγραμμα «το Μέλλον από κοινού». Ένα πρόγραμμα είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Δεν είναι ένα γκατζετάκι που το πετάμε στο σκουπιδοτενεκέ μόλις τελειώσουν οι εκλογές. Είναι ένα πρόγραμμα που θα οργανώσει την δράση μας, όποιες και εάν είναι οι εξελίξεις και αυτό για χρόνια. Είτε κληθούμε να το εφαρμόσουμε γιατί είμαστε κυβέρνηση, είτε είναι η πρότασή μας γιατί είμαστε υποψήφιοι σε εκλογές. «Το Μέλλον από κοινού» παραμένει το πλαίσιο μας. Από σεβασμό για τον κόσμο, πρέπει να το τηρήσουμε.

Ο ρόλος μου σήμερα δεν πάει πέρα από αυτό. Δεν μπορεί να πάει πέρα από αυτό. Βρήκαμε τη μέθοδο. Είναι αυτό που είχα υποσχεθεί από την αρχή. Αν υπάρξει δεύτερος γύρος και δεν συμμετέχω – το είχα πει εδώ και πολύ καιρό, δεν το είχα κάνει επίτηδες – ε, λοιπόν, αυτοί που στήριξαν την υποψηφιότητά μου, θα αποφασίσουν για τη συνέχεια. Σε αυτό το σημείο είμαστε λοιπόν. Θα υπάρξει μια διαβούλευση. Είναι σε εξέλιξη, μπορείτε να συμμετέχετε αν έχετε δηλώσει υποστήριξη στην υποψηφιότητά μου. Θα συνεχιστεί ως το Σάββατο. Παρατηρήσατε ότι ανάμεσα στις επιλογές, στις προτάσεις της διαβούλευσης δεν υπάρχει η ψήφος στη Λε Πεν; Ε, αρκετά λοιπόν! Όλοι έχουν καταλάβει! Αλλά έχω να πω σε όλους αυτούς που με κατηγορούν πρωί- μεσημέρι- βράδυ, και που έχουν αποφασίσει να με πιέσουν εκβιαστικά, πολλές φορές με πολύ χυδαίο τρόπο, δεν θα πάρετε τίποτε παραπάνω, δεν θα με εκβιάσετε, δεν θα εκβιάσετε τα εκατομμύρια ανθρώπων, που μου έκαναν την τιμή να με ψηφίσουν σε αυτές τις εκλογές. Μην μπαίνετε στον κόπο να βγάζετε στα κανάλια τον τάδε ή τον δείνα που λέει το αντίθετο από αυτό που λέω , είναι δικαίωμά του. Αποτελούμε ένα κίνημα ελεύθερων ανθρώπων, συνειδητών και προσηλωμένων στο κοινό καλό. Και ο καθένας μας θα κάνει ότι καλύτερο, μέσα σε μια κατάσταση  αίσχους που κανείς μας δεν ήθελε. Και στη συνέχεια θα δημοσιοποιήσουμε τα αποτελέσματα. Αλλά ακούστε το καλά. Οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν για σας. Διαβούλευση δε σημαίνει απόφαση. Θα δώσουμε τα αποτελέσματα λέγοντας: ορίστε τι σκέφτονται οι «ανυπότακτοι». Ελπίζω ότι θα είστε πολλοί που θα εκφράσετε τη γνώμη σας. Δεν θα πούμε υπάρχει μια πλειοψηφία, μια μειοψηφία, ό ένας νίκησε τον άλλον, γιατί δεν είμαστε κόμμα. Δεν πρόκειται για μια αντιπαράθεση τάσεων, ρευμάτων, πράγματα που έχουν τη λογική τους μέσα σε ένα κόμμα, αλλά δεν έχουν θέση σε ένα κίνημα. Θα υπάρχει λοιπόν μια έκθεση, ένας πίνακας των αποτελεσμάτων. Πιστεύω ότι αυτή είναι η καλή μέθοδος. Είναι η πιο ανοιχτή, αυτή που σέβεται την οπτική του καθενός και προσωπικά θέλω οι ανανέωση των πολιτικών πρακτικών να μην είναι μόνο λέξεις.  Το ότι συγκροτήσαμε μια διαδικτυακή πλατφόρμα δεν σημαίνει ότι ανανεώσαμε την πολιτική πρακτική, απλά ανανεώσαμε μια μέθοδο δουλειάς.  Αλλά όταν λέμε ότι κάνουμε μια διαβούλευση και εκθέτουμε τα αποτελέσματα  χωρίς να πούμε: να η πλειοψηφία , να η μειοψηφία, αρκεί εξάλλου να δει κανείς τα αποτελέσματα και να καταλάβει,  αυτό σημαίνει ότι αρχίζουμε να αλλάζουμε τη σχέση ανάμεσα στο πολιτικό κίνημα και τον πλήθος. Προτείνουμε στο πλήθος  κάτι, αυτό κοιτά τι το ενδιαφέρει, του  βάζουμε ένα καθρέφτη στον οποίο γράφεται αυτό που έχετε ήδη νιώσει.

Λοιπόν, όταν έχω αμφιβολίες για τον τρόπο με τον οποίο να κάνω κάτι , κοιτάζω τι κάνουν τα συνδικάτα. Γιατί; Γιατί τα συνδικάτα είναι σε μια κατάσταση αρκετά συγκρίσιμη με αυτή που βρίσκεται ένα κίνημα όπως το δικό μας. Διότι το συνδικάτο πρέπει να ενωθεί πάνω σε οδηγίες δράσης, σε στόχους, σε διεκδικήσεις με ανθρώπους που είναι πολύ διαφορετικοί πολιτικά, κοινωνικά, και πάνω από όλα τα συνδικάτα είναι για να συνενώνουν. Είναι πολύ σημαντικό. Μαθαίνουμε λοιπόν, βλέποντας πως  λειτουργούν. Λοιπόν ας δούμε τι θα πούνε. Γιατί αυτά είναι στην πρώτη γραμμή. Αυτοί ξέρουν ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις, τα κεκτημένα, σε όλη τη χώρα αμφισβητούνται από παντού. Λοιπόν, είδα ότι είχαν διαφορετικές οπτικές. Εντάξει, η CFDT κάλεσε σε ψήφο στο Μακρόν. Αλλά η CGT, η FO, οι  Solidaires  δεν είπαν αυτό. Χρησιμοποίησαν άλλο τρόπο έκφρασης.  Η CGT είπε ότι πρέπει «να φραχτεί ο δρόμος στην άκρα δεξιά, η οποία αποτελεί ένα κίνδυνο για τη δημοκρατία, την κοινωνική συνοχή και τον κόσμο της εργασίας. Ούτε μια ψήφος δεν πρέπει να πάει στην υποψήφιά της». Αλλά καταγγέλλει το νόμο Μακρόν για την εργασία, την απόρριψη μιας κοινωνικής Ευρώπης, την επαναλαμβανόμενη προσφυγή στο άρθρο 49.3. Οι Solidaires  επανεπιβεβαιώνουν τη θέση τους : «καμία ψήφος στην άκρα δεξιά, καμία στήριξη στη νεοφιλελεύθερη και κατασταλτική πολιτική, η εναλλακτική δεν είναι η συνέχιση των πολίτικών των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η FO δεν δίνει κατευθύνσεις για την ψήφο: «Υπογραμμίζει την πολιτική κρίση και τα αυτοκτονικά αποτελέσματα της λιτότητας. Καλεί στην απόρριψη κάθε είδους ρατσισμού, ξενοφοβίας, αντισημιτισμού και των πολιτικών λιτότητας καθώς και του νόμου για τα εργασιακά και την επέκταση του». Εμείς δεν είμαστε συνδικάτο, έχουμε να κάνουμε πολιτικές επιλογές αλλά η μέθοδος των συνδικάτων μας ενδιαφέρει, και πιστεύω ότι αυτή τη μέθοδο παρουσίασα με την τεχνική της διαβούλευσης.  Νομίζω ότι σας είπα αυτά που είχα να πω.

Γνωρίζω ότι πολλοί από εσάς είναι πολύ αναστατωμένοι  από την απόφαση που έχουν να πάρουν, είναι φυσιολογικό. Ήδη, υπάρχει πολλή αίσθηση ματαίωσης μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου και αυτό ,επίσης, είναι φυσιολογικό. Υπήρξε μεγάλη λύπη και αυτό, επίσης, φυσιολογικό είναι. Και πρέπει να αφήσουμε αυτά τα συναισθήματα να μας διαπεράσουν, εάν δεν θέλουμε να περάσουμε τη ζωή μας συγκρατώντας τα γιατί στο τέλος θα καταλήξει να κυριαρχήσουν πάνω μας.

Είπα ότι μας έλειψαν 620.000 ψήφοι για να μπούμε στο δεύτερο γύρο. Δεν μπορεί μια διαπίστωση τέτοιας φύσεως, να τη προσπεράσουμε έτσι. Γιατί μας έλειψαν; Ωραία, μπορούμε να πούμε ότι ο υποψήφιος του ΣΚ δε σεβάστηκε του κανόνες «καλής συμπεριφοράς» και πέρασε το τέλος της εκστρατείας του στολίζοντας με, με ότι έβρισκε, αντί να ασχοληθεί με την κα Λε Πεν. Μπορούμε να πούμε ότι οι μιντιοκράτες έκαναν εκστρατεία. Όλα αυτά είναι αλήθεια.

Αλλά αν μείνουμε σ ’αυτά, θα αρχίσουμε πάλι να γυρνάμε γύρω από την ουρά μας, μέσα στη διαίρεση, μέσα στη  μνησικακία, μέσα στην πίκρα και αυτά δεν οδηγούν πουθενά. Αυτό δεν θα λύσει κανένα από τα προβλήματα που έχουμε μπροστά μας. Πρέπει λοιπόν να υιοθετήσουμε ένα νικηφόρο πνεύμα, ένα πνεύμα που μας πάει μπροστά. Ε λοιπόν, πού είναι οι ψήφοι που μας έλειψαν ; Υπάρχει μια δεξαμενή:  δέκα εκ άνθρωποι δεν πήγαν στις κάλπες. Δέκα εκ. άνθρωποι κράτησαν τον εαυτό τους εκτός πολιτικής σκηνής. Ας αφαιρέσουμε τις διπλοεγγραφές κλπ. Έχουν μικρή σημασία.  Πρόκειται για εκατομμύρια άτομα. Ε, αν δουλέψουμε σκεπτόμενοι αυτούς, θα έχουμε καλά αποτελέσματα . Γιατί θα είμαστε θετικοί, με πνεύμα προς τα μπρος, και εδώ υπάρχει ένας κανόνας: Όχι κομπίνες. Όχι βρωμιές. Όχι ακατάληπτες και ακατανόητες οδηγίες. Να κοιτάμε συνεχώς μπροστά με θετικό πνεύμα, με μία στάση που να είναι αυτή που επιτρέπει τη μέγιστη συσπείρωση δυνάμεων: Αυτή που επιτρέπει να δώσουμε μια θετική διέξοδο στο λαό μας. Αν κρατηθούμε σε αυτήν τη στάση, χωρίς να υποκύψουμε σε κάτι άλλο, χωρίς να παρασυρθούμε από τις συναισθηματικές διαθέσεις τη στιγμής, τις πιέσεις που θα μας ασκηθούν, θα πετύχουμε! Αυτό που μετρά είναι ο δρόμος που ανοίγουμε. Και όπως λέει ο ποιητής Ματσάδο, φαντάζομαι το γνωρίζετε, «ο δρόμος ανοίγεται περπατώντας». Να λοιπόν!  Σας καλώ να προχωρήσετε, να μπείτε σε κίνηση, ενωμένοι.

Σας  χαιρετώ, ξέρω ότι θα αντισταθείτε σε όλες τις πιέσεις που θα ασκηθούν πάνω σας. Σας ευχαριστώ για τις χιλιάδες μηνύματα που μου στείλατε, όπου υπάρχει ένα απίστευτο πράγμα, ένα «ευχαριστώ» , μα «ευχαριστώ » για ποιο πράγμα; Εγώ θα πρέπει να σας ευχαριστήσω. Ακούτε τη φωνή μου; Είναι ένα μικρό κρυολόγημα, μια γριπούλα μετά τη Δευτέρα, βλέπετε τα συμπτώματα. Αλλά όλα πάνε καλά, η υγεία μου είναι μια χαρά, δεν αποσύρομαι από την πολιτική ζωή, δεν συνταξιοδοτούμαι, δεν έχω κατάθλιψη, είμαι στη μάχη και παραμένω.  Και νομίζω ότι θα διευθύνω την εκστρατεία  για τις βουλευτικές που πλησιάζουν διότι πρέπει όλα αυτά να τα κάνουμε μια δύναμη νίκης. Βασίζομαι σε σας. Να είστε καλά!

( Μετάφραση : Δ. Οικονομίδης )