Εάν θέλουμε η ΑΡΚ να είναι χρήσιμη στην νέα φάση που αποτέλεσε της αφορμή της δημιουργίας της-αυτήν που ξεκινάει από την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ το καλοκαίρι του 2015-οφείλουμε να σταθούμε στην  βασική αιτία  της,για να αποφύγουμε την ανακύκλωση των λαθών που μας οδήγησαν σε αυτήν.

 

1.Σε έναν ζωντανό πολιτικό οργανισμό που έθετε τα επίδικα για τις υποτελείς τάξεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2010-2015 εκφράστηκαν και συγκρούσθηκαν στο εσωτερικό του οι δύο κατεξοχήν ανταγωνιστικές κοινωνικές δυνάμεις, φυσικά με τον τεθλασμένο τρόπο  που προσιδιάζει στην αντιφατική ταυτότητα των  κοινοβουλευτικών κομμάτων  της αριστεράς:από τη μιά μεριά ο κόσμος της εργασίας που αντικειμενικά έχει ανάγκη από έναν άλλο κόσμο που είναι εφικτός και από την άλλη οι άνθρωποι που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στην αγορά και παρά τις περιπέτειες και τις, ενδεχόμενως πολλές, ταλαιπωρίες που αυτή τους επιφυλάσσει σε περιόδους κρίσης, δεν μπορούν να φανταστούν, γιατί δεν είναι αντικειμενικά  ζωτική τους ανάγκη,έναν άλλο κόσμο πέραν του υπάρχοντος:τον κόσμο των εμπορευμάτων.

Οι δεύτεροι εντάχθηκαν μαζικά στον ΣΥΡΙΖΑ μετά το ξεκίνημα της κρίσης, μετά το 2010 και ως κοινωνικά στρώματα οργανωμένα σε επιμελητήρια, επαγγελματικούς συλλόγους, ομοσπονδίες καθώς και με την κοινωνική ισχύ τους απέναντι στον ανοργάνωτο κόσμο της μισθωτής εργασίας και της ανεργίας κατάφεραν πολύ γρήγορα να ισχυροποιηθούν στην καθημερινή  ζωή των οργανώσεων και να συμβάλλουν στην υπερίσχυση ενός απλοϊκού αντιπολιτευτικού γενικώς αριστερού και εν πολλοίς αταξικού λόγου μέσω του ΣΥΡΙΖΑ  ιδίως μετά το 2012

Αντίθετα ο κόσμος της ταπεινωμένης μισθωτής εργασίας παρότι περίπου πενταπλάσιος αριθμητικά από τους ανθρώπους της αγοράς, ως σχεδόν εντελώς ανοργάνωτος, δεν είχε την δυνατότητα καθημερινής ανάδειξης των προβλημάτων του με μορφοποιημένο και συλλογικά επεξεργασμένο τρόπο.

 

2.Η έλλειψη συλλογικών οργανώσεων, δηλαδή ταξικών συνδικάτων του κόσμου της μισθωτής εργασίας  οδήγησε τον απελπισμένο αυτόν κόσμο στην εναπόθεση των ελπίδων του στην κυβερνητική αλλαγή.Ο αδύναμος αυτός κόσμος σε μεγάλο ανέθεσε στον ΣΥΡΙΖΑ την σωτηρία του από την καταστροφή.

 

3.Στον ΣΥΡΙΖΑ παρά τις επεξεργασίες και τις εσωτερικές συγκρούσεις οι παραπάνω συσχετισμοί εκφράστηκαν με αμείλικτο τρόπο όχι μόνο σαν σύγκρουση τάσεων αλλά και στο εσωτερικό των τάσεων με ολιγωρία, με  δισταγμούς και εν τέλει με την προσχώρηση στον κυβερνητισμό ακόμη και από τις πιό ελπιδοφόρες- τότε- δυνάμεις:το παλιό ΚΠΔ του Συνασπισμού, την ΑΡΑΡΕΝ  και τους μετέπειτα 53, αλλά και από συνιστώσες όπως η ΔΕΑ  που κατέφυγε σε  σύμπραξη με τον "αριστερό" συνέταιρο του κυβερνητισμού δηλαδή στο Αριστερό Ρεύμα.

Όλοι σε μια λογική μηχανισμών με την κοινωνία "των από κάτω" περίπου αμέτοχη να περιμένει τις εκλογές.

 

4.Δηλαδή η αστική ιδεολογική πρακτική της ανάθεσης ηγεμόνευσε συνολικά και έντιμες φωνές όπως του σ.Καρίτζη που ειδοποιούσε και αντιπρότεινε απέναντι στην κοινοβουλευτικοποίηση "βουτιά στο κοινωνικό για να σωθούμε από το χάος και τον κοινωνικό εκφασισμό"  έμειναν τραγικά μόνες...

 

Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΑΝΤΟΤΕ

 

Με τον παραπάνω συσχετισμό και με την φοβερή αντίφαση : κρίση πολιτικού σχεδίου του αστισμού αλλά και έλλειμμα ηγεμονίας των αξιών της Αριστεράς (συλλογικότητα άμεση συμμετοχή, αντιιεραρχική διάθεση, Ισότητα) ήταν δυστυχώς πολύ εύκολο την ώρα της αλήθειας οι καλές προθέσεις και οι ελαφρόμυαλες διακυρήξεις  να αντικατασταθούν από τις "ρεαλιστικές" πρακτικές. Έτσι στα πλαίσια της διαταξικής συνεννόησης στις πρώτες 25 ημέρες της αριστερής διακυβέρνησης τα αναγκαία άμεσα ρηξιακά μέτρα (751 ευρώ βασικός, ΣΣΕ εργασίας, έλεγχος κεφαλαίων,αιτιολόγηση απολύσεων, κλπ ) ξεχάστηκαν και την 25η μόλις ημέρα υπογράφτηκε η αρχή της μνημονιακής προσχώρησης του ΣΥΡΙΖΑ για την διάσωση του ελληνικού καπιταλισμού.Ήταν 20 Φεβρουαρίου του 2015... 

 

ΣΤΟ ΤΩΡΑ:

 

Είναι σαφές μετά τα παραπάνω ότι δεν μας έφταιξαν ούτε οι αποφάσεις του ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ του 2013, ούτε η πολιτική γραμμή που αποφασιζόταν από την ΚΕ ούτε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Ο καθοριστικός παράγοντας της πολιτικής και ιδεολογικής  ήττας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ  υπήρξε ο αστικός τρόπος παραγωγής της πολιτικής και ιδεολογικής πρότασης.Δηλαδή κάποιοι διευθυντές αποφαςίζουν και πράττουν και τα μέλη μένουν με τις παραπάνω αποφάσεις και τις διακυρήξεις για κόμμα των μελών!

Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μορφοποιούνται στο εσωτερικό των κομμάτων οι ταξικοί συσχετισμοί...

Όταν στους χώρους παραγωγής οι εργοδοτική αυθαιρεσία δεν συναντάει αντιστάσεις και δεν περιορίζεται, είναι πολύ εύκολο ο κυρίαρχος τρόπος παραγωγής να ηγεμονεύει και στον τρόπο παραγωγής πολιτικής και ιδεολογίας στα κόμματα της αριστεράς.

 

Μετά τα παραπάνω οδυνηρά διδάγματα:

 

Είναι σαφές ότι το πρόβλημά μας  δεν είναι μόνο η προβληματική πολιτική και ιδεολογική γραμμή της ΛΑΕ.

Είναι κατεξοχήν ο τρόπος παραγωγής της και η εμμονή σε αυτόν τον τρόπο παραγωγής από την μεριά της πλειοψηφικής τάσης .

Μια γεύση αυτού του τρόπου παραγωγής πήραμε στην συνδιάσκεψη άλλωστε...

 

Είναι σαφές ότι αντίστοιχες επιφυλλάξεις πρέπει να έχει οποιοσδήποτε αριστερός και απέναντι σε προσωποπαγή σχήματα όπως η ΠΛΕΥΣΗ που είναι εντελώς έξω από τους παραπάνω προβληματισμούς.

Με βάση τα παραπάνω και εφόσον επιθυμούμε η ΑΡΚ να είναι μέρος της λύσης, οφείλουμε να απομακρυνθούμε από την ανακύκλωση του προβλήματος που συνιστούν οι παραπάνω  κομματικοί σχηματισμοί

 

ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ; ή Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ 

 

Αν μας είναι σαφής η αδυναμία της συγκρότησης κόμματος μαζών  θα πρέπει να μας προβληματίσει καθοριστικά πόσο λειτουργική είναι στην τωρινή περίοδο πολιτικής κρίσης του καπιταλισμού η διάκριση των επιπέδων των αντιστάσεων  του κόσμου της εργασίας σε κοινωνικές- θεματικές (παρατάξεις,θεματικές συλλογικότητες ) και σε πολιτικές (κόμμα)

Μήπως είναι αναγκαίο να ανιχνεύσουμε την σύζευξη του τρόπου παραγωγής των αντιστάσεων και να βάλουμε στον κοντινό χρονικό ορίζοντα στόχο την δημιουργία ενός κοινωνικοπολιτικού φορέα χωρίς αναθέσεις των κινημάτων στους επαΐοντες (κόμμα);

Οι μετασχηματισμοι της καπιταλιστικής παραγωγής εδώ και 40 χρόνια λογικά μπορούν να μας δείχνουν τον δρόμο αποτελεσματικής απάντησης σε αυτούς.

Να τους ανιχνεύσουμε!