Το Μικρό Δέντρο: πώς να μη χρειαστεί να εκδημοκρατίσετε ένα φασίστα

14/12/2016

Πάνος Χριστοδούλου

Τις προηγούμενες μέρες ο τέως υπουργός δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος δήλωσε ότι τα δημοκρατικά κόμματα οφείλουν να χαίρονται με την ένταξη της Χρυσής Αυγής στο …δημοκρατικό τόξο και όχι να επιλέγουν τη διαρκή ρήξη μαζί της [1]. Πέρα από την αρχική ψυχρολουσία, θα γίνει μια προσπάθεια να αντιμετωπισθεί η δήλωση όσο το δυνατόν πιο ορθολογικά γίνεται. Δηλαδή να αναλυθεί το ενδεχόμενο να έχει δίκιο ο τέως υπουργός.

Αρχικά το γεγονός που προκάλεσε τις δηλώσεις: η κοινή επίσκεψη των κυβερνητικών κομμάτων ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ με τη Χρυσή Αυγή στο Καστελόριζο. Ο πρώην υπουργός αναφέρει ότι δεν είναι γεγονός το οποίο πρέπει να δημιουργεί αρνητικά σχόλια, λες και η Χρυσή Αυγή επισκέφθηκε το μνημείο ολοκαυτώματος των Εβραίων. Η περίπτωση Καστελόριζου είναι ολοφάνερα ένα επικοινωνιακό τρικ με έντονα εθνικιστικά αντανακλαστικά στα όρια του κιτς, δηλαδή ό,τι ακριβώς πράττει, γενικά, το ναζιστικό κόμμα. Αν κάποιος προσχώρησε στην τακτική άλλου, αυτός είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας τη μέθοδο αυτή με αποκορύφωμα το σχετικό σχόλιο στην Αυγή που θυμίζει κακόγουστη αφίσα της ΕΡΕ του 60 [2] [3].

Άρα η επίκληση της αφορμής για τη δήλωση είναι παραπλανητική. Στη συνέχεια θα εξεταστεί το πεδίο της απεύθυνσης: το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, σε τρία επίπεδα. Στο επίπεδο των στελεχών είναι γνωστό σε όλους ότι η Χρυσή Αυγή αποτελείται από εγκληματίες θαυμαστές του Ναζισμού και των κηρυγμάτων μίσους που πρεσβεύει [4]. Σε επίπεδο οργανωμένων ή μη οπαδών που εμπλέκονται όμως οργανικά με το μόρφωμα, δηλαδή συμμετέχουν στα τάγματα εφόδου και στις λοιπές ακτιβιστικές μεθόδους, πρόκειται για ένα λούμπεν ακροατήριο το οποίο έχει εξαγριωθεί και στρέφεται εναντίον άλλων υποτελών [5]. Με βάση αυτά φαίνεται αδύνατο ο Παρασκευόπουλος να αναφέρεται σε αυτές τις κατηγορίες.

Υπάρχει όμως και άλλη μια κατηγορία, μια κατηγορία φιλήσυχων ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, όπως πολύ αναλυτικά περιγράφει το άρθρο της Εύης Στάμου στο protagon [6]. Οι οπαδοί του ακραίου κέντρου, με το ναρκισσισμό τους και το αίσθημα ανωτερότητάς τους, αποτελούν ένα κομμάτι ψηφοφόρων που δεν έχουν ακόμα γευτεί αίμα. Εν δυνάμει θα μπορούσαν να φύγουν από τη Χρυσή Αυγή για ένα κόμμα όπως το Ποτάμι. Σε αυτούς απευθύνεται ο Παρασκευόπουλος. Στην ουσία μετατοπίζει με αυτό τον τρόπο το σημείο απεύθηνσης του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ προς το ακραίο νεοφιλελεύθερο κέντρο, αρκετά δεξιά δηλαδή.

Σε αυτό το σημείο θα αναλυθεί τι ακριβώς σημαίνει εκδημοκρατισμός. Εκδημοκρατισμός στη λειτουργία ενός κόμματος σημαίνει αλλαγή γραμμής και τρόπου λειτουργίας από τα μέλη του. Άρα ή οι δύο πρώτες κατηγορίες καλούνται από τον Παρασκευόπουλο να αλλάξουν πλεύση και να αντιληφθούν πως μπορούν να βγάλουν τα προς το ζην και να διατηρηθούν στην εξουσία του κοινοβουλίου και του παρακράτους χωρίς πλέον να δρουν ακτιβιστικά (ότι πάνω κάτω έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά αντιστοιχία) ή η τρίτη κατηγορία καλείται να επανδρώσει το μόρφωμα και να το αναγκάσει σε μια επανάσταση εκ των έσω που θα οδηγήσει σε ένα σοβαρό ακραίο μόρφωμα κατά τα πρότυπα του Μπάμπη Παπαδημητρίου [7].

Πρόκειται λοιπόν για μια υπολογισμένη άνευ δικαιολογίας απεύθυνση του υπουργού. Πώς όμως γίνεται δεκτό από το ήδη υπάρχον ακροατήριο του; Και εδώ υπάρχουν τρεις κατηγορίες. Η πρώτη συνιστά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δίνουν ζωή (και μηχανισμό) στην κυβέρνηση. Η συγκεκριμένη κατηγορία ήταν αναμενόμενο ότι θα κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί στην εξουσία από τη στιγμή που δέχτηκε την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Όσο κι αν η κυβέρνηση εκπλήσσει κάθε φορά με τις πράξεις της, όσο κι αν θεωρεί ότι δεν πάει πιο χαμηλά, κάθε φορά θα μπορεί να ξεπερνά τον εαυτό της, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο του κράτους και της καταστολής γιατί αυτό είναι το μνημόνιο [8]. Η δεύτερη κατηγορία, που αποτελείται από τα μέλη που δεν ελπίζουν στις υλικές απολαβές της κυβέρνησης, και η τρίτη που αποτελείται από τους κρυφούς υποστηρικτές, είναι αξιοθαύμαστο πόσα μπορούν να ανεχτούν και να δικαιολογήσουν.

Η υπαρκτή αριστερά, παρόλα αυτά, χρειάζεται να επιλέγει τη ρήξη. Όχι μόνο με τους φασίστες, αλλά και με τα αίτια που δημιουργούν το φασισμό, ακόμα και όταν αυτά προκύπτουν από δράσεις εντός των τειχών, όπως στην υπόθεση Παπαγγέλη. Και είναι θετικό ότι υπήρχαν αρκετές αντιδράσεις εκ των έσω [9] [10] [11] [12]. Όπως και στα λοιμώδη νοσήματα, έτσι και στο φασισμό, η πρόληψη είναι σημαντικότερη από τη θεραπεία ή την καραντίνα.

Σε αυτό το σημείο να αναφερθεί ότι το «Μικρό Δέντρο» είναι ένα νέο καφέ – βιβλιοπωλείο στα Γιάννενα. Όπως και το άρθρο, το βιβλιο-καφέ έχει χαρακτήρα αλλά επεκτείνεται σε διαφορετικά αναγνώσματα από πολλά διαφορετικά είδη, ενώ έχει τη μεγαλύτερη, ίσως, γκάμα σε βιβλία τρόμου και αγωνίας. Είναι πολύ προτιμότερο να ζούμε τις σκοτεινές σκέψεις μας μέσα από τις σελίδες της λογοτεχνίας του φανταστικού παρά να τις ζούμε στην καθημερινότητα μας. Σε κάθε περίπτωση τέτοιες μικρές εστίες συνεύρεσης και εξερεύνησης αποτελούν καλύτερη απάντηση από εκατό τσαμπουκάδες.

Αναφορές:

*Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο της Beth Moon "Ancient Skies" και απεικονίζει ένα δέντρο Baobab στη Μποτσουάνα.

Απόψεις